Przytulam

Dziś czuję, że potrzebujesz mnie wyjątkowo mocno. Postanowiłam tu zajrzeć i troszkę posprzątać. Jakoś ostatnio mniej czasu na pisanie tu. Dziś było ciężko. 11.10 poniedziałek, tyle niepotrzebnych słów usłyszałeś, ociekających jadem, od człowieka który ma problem ze sobą a wyżywa się na Tobie. Jestem z Ciebie dumna, że nie dałeś się sprowokować. I doskonale wiesz, że swoją postawą wkurzałeś go jeszcze bardziej. Przyjdzie chwila, kiedy pożegnasz go. Wtedy będzie tak zszokowany, jak nigdy. Tacy ludzie są chorzy, nie nadają się do życia z innymi, psycholog może poradzi, a jak nie to psychiatra. Nikt nie ma takiej władzy, żeby drugiego człowieka gnębić. Dlatego ja jestem, otaczam Cię moimi ramionami. Nie dam skrzywdzić. Gdybym była tam obok Ciebie, to zasłoniłabym Cię sobą, jak Zuzanna Andrzeja. Przecież mogła się schować, uciec. Nie zrobiła tego. Naturalny odruch bronić. To podstawa, gdy ktoś jest tak bardzo bliski. Mam tysiąc mysli w tej chwili. Wszystkie skierowane w Twoją stronę. Nie chcę, żebyś cierpiał, żebyś się martwił, żebyś przeżywał. Jesteś Wspaniały, zrozum. I koli to w oczy tych, co nigdy tacy nie będą. Bo nie ma w nich człowieka. Ty jesteś ludzki, masz dobry charakter i jestes po prostu cudowny. I masz się uśmiechać, bo Twoje perfekcyjnie wykrojone usta są do tego stworzone.;) I trzymam Cię za dłoń cały czas i nigdzie się nie wybieram. Gdzie mi będzie lepiej?  Sama Twoja dłoń daje mi ogromne poczucie bezpieczeństwa, a co dopiero reszta;)

Buziaki :*:*

ps. Uwielbiam Cię <3