Ona..

Dostałem od Przekory zadanie. Zrobić trzy zdjęcia rzeczy, miejsc, które przypominają mi Ją. Siedziałem i zastanawiałem się jak uchwycić cały świat bo przecież gdzie nie spojrzę widzę Jej osobę. W każdej chwili patrzę na coś i widzę Ją , widzę Nas. Od rzeczy użytku codziennego do miejsc, w których Razem byliśmy. Przechodziłem dziś nawet koło jednego, takiego Naszego pierwszego. Nasza wspólna ławeczka. To na Niej położyła mi pierwszy raz dłoń na udzie, to tam pierwszy raz poczułem ,że nie chce ode mnie odchodzić, że gdyby mogła spędziłaby tam ze mną jeszcze wiele godzin. Dziś to miejsce jest puste, niepełne.

Usiadłem tam na chwilkę i przypomniałem sobie na nowo 4 sierpnia zeszłego roku i zamyśliłem się tak bardzo, że nawet nie wiem kiedy zleciał kwadrans. Wiem ,że jeszcze tam usiądziemy. Być może tylko raz,a może jeszcze wiele. Ławeczka na Nas czeka. Widzę Ją w każdym mijającym je białym Clio, że zatrzyma się , pomacha albo wyskoczy i tak mocno przytuli chociaż na chwilę. Widzę Ją w każdym spojrzeniu w telefon bo mam ustawione Jej zdjęcia, w każdym sygnale wiadomości, wtedy sobie wyobrażam ich treść "Cześć Misiaku za kwadrans kawa i spacer?". Wiem , że mnie jeszcze zaskoczy ,bo lubimy się zaskakiwać.

Widzę w każdym promieniu słońca i obłoku. W trakcie swego dnia mijam setki ludzi, patrzą na mnie ,ale nikt nie patrzy na mnie tak jak Ona, tym swoim magnetycznym spojrzeniem pełnym dobra i miłości. Tęsknie za tym spojrzeniem i za Jej zapachem, tak bardzo tęsknie. Jednak przede wszystkim widzę Ją w swoim odbiciu lustrzanym, bo jest moim uśmiechem i oddechem na codzień. Każdy mój błysk w oku to Jej sprawka. Wracam do pracy chociaż i Ona kojarzy mi się z Nią. Jest moim wszystkim prawda?...